بررسی بازی Atomic Heart ؛ربات های شورشی

بررسی بازی Atomic Heart ، چهار یا پنج ساعت بعد از بازی Atomic Heart، از دری عبور خواهید کرد و بازی به یکی از بسیاری از صحنه های اول شخص بدون درز تبدیل می شود. مردی اسلحه را به سمت شما نشانه می‌رود، چیزی در مورد دمیدن یک گیاه غول‌پیکر به سوی پادشاهی می‌گوید، و قهرمان داستان شما با خشمی فحش می‌دهد، شکایت می‌کند، و تصمیم می‌گیرد که چیزی را بیاورد تا آن چیز را منفجر کند. شما به زودی برمی گردید، دسته ای از مواد منفجره را به داخل گیاه پرتاب می کنید، می بینید که با سیگار مشتعل می شود در حالی که شخصیت شما گیاه را “کیسه لعنتی” می نامد، و مشاهده می کنید که دانشمند به طرز وحشتناکی در عواقب مرگ می رود زیرا نقش او در بازی تمام شده است.

داستان بازی Atomic Heart

تمام پیشرفت‌ تکنولوژی امروز را بردارید و به مابین دهه‌های ۳۰ تا ۶۰ میلادی ببرید. زمانی که هنوز شوروی روی کار بود و جنگ با غرب همچنان یکی از گزینه‌های روی میز محسوب می‌شد. پس از بروز یک انقلاب فنی/صنعتی، حکومت شوروی به تکنولوژی ساخت ربات‌ها و هوش‌های مصنوعی دست پیدا می‌کند. تلاش شوروی این است که با تولید انبوه این ربا‌ت‌ها و صادراتشان به غرب علاوه بر سود هنگفت، قدرتمندتر شود.

این ربات‌ها در نوع‌های مختلف و برای مصارف متنوع ساخته شده‌اند. از دفاع برابر نفوذ نیروهای بیگانه گرفته تا کمک به چوب‌بری، خدمات رسانی و… . همه چیز از بیرون خوب به نظر می‌رسد، اما نکته اینجاست که داخل ربات‌ها قابلیتی برای بروز رفتار پرخاشگرانه تعبیه شده. این قابلیت می‌توانست با عرضه ربات‌ها به کشور غربی تبدیل به برنامه‌ای برای فتح جهان شود، اما شوروی داخل چاهی سقوط می‌کند که برای دیگران حفر کرده بود. حالت پرخاشگرانه ربات‌ها ناگهان فعال می‌شود و آن‌ها پس از کشتار مردم تمام شهر را به یک ویرانه بزرگ تبدیل می‌کنند.

وظیفه شما به عنوان سرگرد نچایف (Nechaev) یا به عبارتی یکی از ماموران ویژه سازمان KGB این است که علاوه بر کنترل کردن شرایط و خاتمه دادن به کشتار مردم، دست‌های پشت پرده و عاملان این فاجعه بزرگ را پیدا کنید. البته داستان بازی پیچش‌های منحصربه‌فرد خودش را هم دارد. نچایف پس از یک سانحه گذشته خود را فراموش کرده و بارها و بارها به این مسئله در طول بازی اشاره می‌کند. این مسئله کنار سیاسی شدن از دست رفتن کنترل ربات‌ها شما را وارد آبشاری از سوانح می‌کند که تجربه‌شان در دنیای اتمیک هارت فوق‌العاده جذاب است.

گرافیک بازی Atomic Heart

مبحث مهم بعدی در رابطه با Atomic Heart که نگرانی‌های زیادی را قبل از عرضه برای کسانی که منتظر بازی بودند ایجاد کرده بود، کیفیت اجرای بازی و مسائل فنی آن بود. خوشبختانه می‌توان گفت که به غیر از افت فریم‌های گهگاهی و بعضا باگ‌های نه چندان مهم و جزئی این بازی به روانی و راحتی بر روی PS5 اجرا می‌شود و از نظر ظاهری نیز با بازی بسیار زیبا و تمیزی روبرو هستیم. کیفیت بافت‌های محیطی در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد و دقیقا حس و حال یک بازی نسل بعدی را به شما القا می‌کند. بازی در اکثر مواقع به راحتی 60 فریم بر ثانیه را به نمایش می‌گذارد و در اکثر محیط‌های بسته و خطی‌تر نیز رزولوشن 4K را می‌توانید تجربه کنید هرچند رزولوشن به صورت داینامیک است و در محیط‌های بزرگ‌تر و بعضا شلوغ ممکن است به کیفیت‌های پایین‌تر تقلیق پیدا کند اما غیر از اینکه بازی را بر روی تلویزیونی 60 الی 70 اینچی بازی کنید به سختی می‌توانید تفاوت آن را متوجه شوید. انیمیشن‌های بازی نیز نکته حائز اهمیت بعدی در این بخش به شما می‌روند، بازی از لحاظ تنوع دشمنان و گوناگونی انیمیشن‌های حرکتی آنان شما را ناامید نمی‌کند و تخریب پذیری بسیار جالبی نیز در آن‌ها مشاهده می‌کنید که با شلیک یا ضربه به هر قسمت از بدن یا بخش فرم کلی‌اش واکنشی متفاوت را خواهید دید و هر دشمن مراحل تخریب جالبی دارد که حس ضربات شما را تا حدودی لذت بخش‌تر می‌کند اما نه کاملا که بعدا با جزییات کامل به این مسئله خواهیم پرداخت.

بررسی بازی Atomic Heart به ما نشان میدهد که بازی Atomic Heart دقیقا همان چیزیست که از یک بازی ویدیویی در سال ۲۰۲۳ انتظار داریم. جلوه‌های بصری چشم‌نواز، داستان‌پردازی گیرا، گیم‌پلی سرگرم‌کننده و از همه مهم‌تر، پرفورمنس مناسب روی پی‌سی! پس از گذراندن مواردی مثل هاگوارتز لگسی و فور‌اسپوکن باورم نمی‌شد که با بالاترین تنظیمات گرافیکی Atomic Heart بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ فریم از آن بگیرم. آن هم روی کارت گرافیک 3060Ti و ۱۶ گیگابایت رم که به نظر می‌رسد این روزها برای تجربه بازی‌های جدید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند.

گیم پلی جذاب بازی

آخرین باری که انقدر از تجربه یک شوتر اول شخص با المان‌های علمی / تخیلی لذت بردم را به خاطر ندارم. همه چیز در Atomic Heart به بهترین شکل ممکن طراحی شده. تکنولوژی جدیدی به شکل یک دستکش پلیمری به نام چارلز در دستان شماست که قابلیت‌های متعددی دارد. از لوت کردن اتاق گرفته تا شوک الکتریکی دادن به دشمنان و… . این دستکش به نوعی هوش مصنوعی همراهتان هم محسوب می‌شود. تقریبا ۹۵درصد زمان بازی مشغول صحبت کردن با او هستید و این صحبت‌ها علاوه‌بر روشن کردن بسیاری از مسائل و نکات داستان در طول مسیر شما را سرگرم می‌کنند.

یکی از کارهایی که هیچوقت از آن در طول بازی خسته نمی‌شوید لوت کردن محیط است. کافیست دستکشتان را با نگه داشتن یک دکمه رو به صندوق‌ها و کشوهای یک اتاق بگیرید و آنوقت با انیمیشن جذاب باز شدن همه آن‌ها و پراکنده شدن آیتم‌ها روی هوا مواجه می‌شوید. محیط Atomic Heart نیمه‌ باز طراحی شده و برای افرادی که کنجکاو محسوب می‌شوند سورپرایزهای متعددی تدارک دیده. بخشی از آیتم‌های نایاب یا طرح‌های مربوط به ساخت اتچمنت‌ها و سلاح‌ها در نقاطی از بازی پیدا می‌شوند که مسیرتان در حالت معمولی به آن‌ها نمی‌خورد. البته قابلیت اسکن کردن با دستکشتان باعث می‌شود هیچ چیزی را در محیط اطراف از دست ندهید. حتی با این کار می‌توانید دشمنان را شناسایی کرده و راه‌ مقابله با آن‌ها را پیدا کنید.

در Atomic Heart دستتان برای انتخاب سلاح باز است. البته این سلاح‌ها به مرور زمان در دسترس شما قرار می‌گیرند و می‌توانید با پیدا کردن آیتم‌های مورد نیاز ارتقائشان دهید. یک تبر که شوک الکتریکی به دشمن وارد می‌کند یا یک شاتگان با لگد زیاد و البته تاثیر وحشتناک. همچنین قابلیت‌های فردی جالبی در اختیارتان قرار گرفته که از ابتدای بازی در دسترس نیستند، اما با پیشروی و هزینه کردن امتیازهایی که جمع می‌کنید می‌توانید از آن‌ها برای قدرتمندتر کردن نچایف استفاده کنید. Atomic Heart با بهره‌گیری از المان‌های نقش‌ آفرینی در این قسمت باعث می‌شود تجربه هر فرد متمایز از دیگری بوده و هر کس بنا به شیوه و روش خودش داستان را پیش ببرد. حتی اگر بخواهید این امکان را دارید تا به صورت مخفیانه پیش بروید که در برخی مواقع واقعا کاربردی تلقی می‌شود.

انقلابی در صداگذاری دنیای بازی

در بررسی بازی Atomic Heart میتوان به این موضوع اشاره کرد که تنها بخش از بازی که واقعا بی نقص عمل کرده است و کوچکترین کم کاری یا کم لطفی در آن دیده نمی‌شود مربوط به موسیقی و صدالبته صداگذاری است. بخش زیادی از موسیقی‌های مبارزات بازی را Mick Gordon افسانه‌ای برای بازی تدارک دیده است که فکر نکنم در کیفیت و حجم آدرنالینی که به شما در هنگام بازی کردن و گوش کردن به آن تزریق می‌شود نیازی برای صحبت بیشتری باشد. قطعا عاشقان دو نسخه اخیر Doom از این مسئله بیشترین لذت را خواهند برد اما موسیقی‌های بازی تنها به این بخش خلاصه نمی‌شود.

کالکشنی بسیار کامل از موسیقی‌های کلاسیک و بعضا آهنگ‌های لایسنس شده در طول بازی پخش می‌شوند که با تم کلی بازی و فرهنگ روسیه هماهنگی بی نظیری دارند و قطعا شنیدن آن‌ها خارج از لطف نخواهد بود و به فضاسازی بازی کمک حائز اهمیتی کرده‌اند. بازی همچنین تنوع بسیار بی نظیری در دوبله شخصیت‌ها دارد و زبان‌های مختلفی را از اقسا نقاط جهان برای طرفدرانشان تدارک دیده است و قطعا از استدیو کوچک با بودجه کوچک‌تر این گزینه بسیار تحسین برانگیز و جالب است. کیفیت دوبله نیز در زبان انگلیسی قابل قبول اما در زبان روسی بسیار عالی و مناسب است، به صورت کلی بهترین ترکیب ممکن دوبله روسی با زیرنویس انگلیسی است تا به بهترین حالت ممکن با دنیای بازی ارتباط برقرار کنید.

در نهایت اینکه Atomic Heart مورد بسیار عجیبی است، به همان تعداد که می‌توان نکات مثبت و جالب آن را لیست کرد، دقیقا می‌توان کمبودها و نقاط ضعف و ایرادهای مهم که به تجربه بازی لطمه می‌زنند را نیز لیست کرد. با تمامی این تفاسیر بازی به مانند اسمش قلبی بزرگ دارد که می‌تواند خیلی‌ها را شیفته خود کند و یادآور بازی‌هایی باشد که از آن‌ها الهام گرفته اما اگر کسی نیز نتواند با آن ارتباط برقرار کند یا نقاط ضعف‌ها را حیاتی بداند نمی‌توان از او ایراد گرفت و می‌توان به آن حق داد.

سخن پایانی بررسی بازی Atomic Heart

بازی اتمیک هارت با دست پر وارد سال ۲۰۲۳ شده. به کارگیری درست المان‌های نقش آفرینی همراه با طراحی دنیایی پویا و نیمه‌باز موجب شده تا داستان‌سرایی Atomic Heart به‌یادماندنی‌تر از چیزی شود که انتظار داشتیم. ترس از جان گرفتن ربات‌ها و دشمنی هوش‌های مصنوعی چیزیست که Atomic Heart به زیبایی به تصویر کشیده.

استودیوی سازنده:Mundfish
زمان مورد نیاز برای اتمام بازی:15 الی 20 ساعت
پلتفرم تحت بررسی:PS5